Uzun illər öncə çox uzaqlarda bir şəxs vardı. Bu adam işləmək məqsədilə çox uzaqlara getmişdi. İllərlə işlədikdən sonra məmləkətinə qayıtmaq zamanı gəlmişdi. Bu iş müddətində cəmi 3000 axça yığır və evinin yolunu tutur. Yolu böyük bir şəhərdən keçdi. Yolda gedərkən birinin "Bir nəsihət min axça, bir nəsihət min axça" - deyə qışqırdığını eşitdi. Həmin şəxs düşündü...: “Bir nəsihəti min axçaya satırlar, mənsə illərlə işlədim və yalnız 3000 axça yığdım”. Maraq ona güc gəldi. Dayana bilməyib min axça verərək nəsihəti aldı. Nəsihətdə "Bəxtinə nə yazılıbsa, o da olar" yazılmışdı. O, yoluna davam etdi...
İrəlidə başqa bir adam "Bir nəsihət min axça" - deyə qışqırırdı. Yenə özünü saxlaya bilmədi və min axça verib ikinci nəsihəti də aldı. İkinci nəsihət belə idi: "Könül kimi sevsə, gözəl odur". Qalan min axçası ilə yoluna davam etdi. Şəhərin çıxışında yenə bir adam bir nəsihəti min axçaya satırdə. Həmin adam bir puluna baxdı, bir də nəsihəti satan şəxsə. Dözə bilməyib qalan son puluyla da o nəsihəti aldı. Son nəsihətdə deyilirdi: "Heç bir iş üçün tələsmə". Pulsuz yoluna davam etdi.
Şəhərin çıxışında insanlar yığışmışdı. Onlar təlaş içindəydi. Adam onlara yaxınlaşdı və bir nəfərdən nə baş verdiyini soruşdu. Həmin adam cavabında dedi: “Burada şəhərin bütün su ehtiyacını qarşılayan bir quyu var, amma quyunun içində də canavar var. Canavar suyun qabağını kəsib. Aşağıya kim endisə, heç biri çıxa bilmədi. İndi hər kəs aşağı enməyə qorxur". Adam düşündü və ilk aldığı nəsihət ağlına gəldi: "Bəxtinə nə yazılıbsa, o da olar". Aşağı enməyə qərar verdi. Enərkən canavar dərhal onu tutdu və dedi: "Bura gələnlərin hamısına bir sual verdim, bilmədilər. Əgər bilsən, səni buraxaram. Bir dizinə sarışın və dünya gözəli bir qadın, digər dizinə də qurbağa qoysam, de görək hansı gözəldir?". Adamın ağılına ikinci nəsihət gəldi və "Könül kimi sevsə, gözəl odur" - dedi. Bu cavab canavarın xoşuna gəldi. Çünki canavar qurbağanın gözlərinə aşiq imiş. Adamı sərbəst buraxdı və suyun yolunu açdı. Həmin adamı kralın yanına apardılar və özü ağırlığı qədər ona qızıl verdilər.
Adam yola düzəldi və nəhayət, evinə çatdı. Pəcərədən içəri baxdı. Gördü ki, arvadı bir gənclə diz-dizə oturub. Dərhal qılıncını çəkdi və içəri girərkən üçüncü nəsihət yadına düşdü: "Heç bir iş üçün tələsmə". Qılıncını qınına qoydu və içəri girdi. Xoş-beşdən sonra arvadından gəncin kim olduğunu soruşdu. Qadın da: "Sən getdiyin zaman mən hamiləydim və bir oğlumuz oldu. Bu gənc sənin oğlundur" - dedi.